Τους παραλειφθέντας εις την ιστορίαν του Σ. Τρικούπη επισήμους άνδρας όλης της Πελοποννήσου και τους έξωθεν εις αυτήν ελθόντας πολιτικούς, στρατιωτικούς και κληρικούς, οίτινες υπηρέτησαν και ηγωνίσθησαν λόγω και έργω κατά τον ιερόν αγώνα της επαναστάσεως αποφασίσαμεν και επιχειρούμεν να μνημονεύσωμεν ημείς, αναφέροντες εν συνόψει τα ονόματα, την πατρίδα, όσων γνωρίζομεν, και τας πράξεις των. Όλοι λοιπόν οι άνδρες τους οποίους θα μνημονεύσωμεν ένα και τον αυτόν σκοπόν είχον και μίαν και την αυτήν γνώμην. Ούτε ο μικρός εδύνατο μα κάμη τι χωρίς τον μεγάλον ούτε ο μεγάλος χωρίς τον μικρόν, διότι ούτω πως ήσαν κατηχημένοι και διωργανωμένοι, ώστε κατ` αρχάς κανείς εξ αυτών δεν εδύνατο να εξέχη. Όλοι δε έθεσαν τον εαυτόν των εις μίαν και την αυτήν τάξιν και αγαπώντο ως αδελφοί. Όστις δε ήθελε να ενεργήση τι υπέρ του μελετωμένου σκοπού αμέσως το εκοινοποίει εις πάντας τους αδελφούς, και τούτο εγίνετο μεταξύ των με την μεγαλειτέραν ταχύτητα και προθυμίαν.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]