Η εύθραυστη ευτυχία, ο θάνατος, η μεγαλούπολη, η τρέλα, οι τεχνητοί παράδεισοι της Νέας Εποχής και η αλήθεια των παθών: αυτοί είναι οι τόποι όπου καταφεύγουν οι βέβηλες σκέψεις, οι σκέψεις των ορίων και η «μεταιχμιακή» γραφή τους. Ανάμεσα στο στοχασμό και την ποίηση, θραύσματα ζωής και ρινίσματα φαντασίας, μελαγχολία και ειρωνεία. . . Οι βέβηλες σκέψεις περιεργάζονται τους καιρούς της μεγάλης φυγής των Αξιών και της αποδημίας του Νοήματος.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
