Στις 31 Ιουλίου 1944, ήδη ηττημένος στη Μάχη της Νορμανδίας, ο Χίτλερ, σε συνομιλία με τους στενούς συνεργάτες του, υποστήριξε ότι ο μοναδικός τρόπος για να αντιστραφεί η κατάσταση ήταν η άμεση ανάπτυξη δυνάμεων στο Westwall, στα σύνορα της Γερμανίας με τη Γαλλία και το Βέλγιο, από όπου θα εξαπέλυαν σφοδρή αντεπίθεση το φθινόπωρο, εποχή κατά την οποία οι κακές καιρικές συνθήκες θα δυσχέραιναν τις Συμμαχικές αεροπορικές επιχειρήσεις.
Το γερμανικό επιτελείο διαπίστωσε ότι ο τομέας των Αρδενών φυλασσόταν από ισχνές αμερικανικές δυνάμεις· ίσως, λοιπόν, μια επίθεση σε αυτόν ακριβώς τον τομέα να αποδιοργάνωνε τους Συμμάχους. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, η ταχεία προέλαση προς την Αμβέρσα που θα ακολουθούσε θα εγκαθιστούσε μια σφήνα ανάμεσα σε Βρετανούς και Αμερικανούς, παγιδεύοντας και κατατροπώνοντας σημαντικό μέρος των Συμμαχικών στρατευμάτων. Αν όλα εξελίσσονταν κατ` αυτόν τον τρόπο, οι Γερμανοί θα ήταν σε θέση να διαπραγματευτούν ενδεχόμενη κατάπαυση του πυρός στο Δυτικό Μέτωπο, προκειμένου να συγκεντρώσουν το σύνολο των δυνάμεων τους εναντίον των Σοβιετικών.
