Τον Νοέμβριο του 1941 ο Ρόμελ προετοιμάστηκε να εξαπολύσει αποφασιστική επίθεση εναντίον του Τομπρούκ. Οι Βρετανοί, όμως, είχαν τα δικά τους σχέδια. Ο σερ Άλαν Κάνινγκαμ, νέος διοικητής της 8ης Στρατιάς, είχε την ιδέα μιας κυκλωτικής κίνησης μέσα από την έρημο, ώστε να πλαγιοκοπήσει την αμυντική γραμμή του Άξονα και εν συνεχεία να κατευθύνει προς το Τομπρούκ. Οι Βρετανοί είχαν βασίσει τις ελπίδες τους για επιτυχία στην αριθμητική τους υπεροχή, στο νέο άρμα μάχης, το Crusader, στην επαρκή διοικητική μέριμνα, σε αναγνωριστικές περιπολίες μεγάλης εμβέλειας και σε ορισμένες νέες μεθόδους παραλλαγής. Ταυτόχρονα, οι υπερασπιστές του Τομπρούκ θα έπρεπε να πραγματοποιήσουν επιθέσεις εναντίον των πολιορκητών, και ειδικότερα των ιταλικών στρατευμάτων. Τελικός στόχος της επιχείρησης ήταν η συντριβή των γερμανικών τεθωρακισμένων μονάδων, ακολουθώντας έναν από τους βασικούς στρατιωτικούς κανόνες, σύμφωνα με τον οποίον πρέπει να προηγηθεί η καταστροφή των αρμάτων του εχθρού. Για να γίνει αυτό, οι βρετανοί, σε αντίθεση με τους Γερμανούς, πίστευαν ότι το καλύτερο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να χρησιμοποιήσουν μαζικά τα δικά τους άρματα μάχης.
