Ο Αφελίδης είναι "...συνετός" υπάλληλος του Παραλίδη. Τον θαυμάζει, τον ευγνωμονεί και τον προσκυνάει, πεισμένος πως δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αφεντικό. Σαν το σκυλάκι μου δηλαδή...
Αυτός και η άνεργη γυναίκα του, "χορταίνουν" με τα όνειρα... Γι` αυτό και δεν κάνουν το παραμικρό για να πάρουν τα όνειρα σάρκα και οστά.
Με ξερό ψωμί και μισαδάκια τσιγάρα βολεύονται για να βγει ο μήνας και "ζούνε" την καλοπέραση μέσα απ` τις ζωές άλλων...
Προς τα έξω όμως το παίζουν λεφτάδες, μα και διπλογελοιοποιούνται φορώντας ως και πανάκριβα παρδαλά μοντελάκια, αποφόρια των Παραλίδων...
Ο γιος τους όμως, ο "σωτήριος" Σωτηράκης, 8-9 χρονών παιδάκι, είναι το ακριβώς αντίθετο απ` τους αφελίδες γονείς του. Όχι τυχαία. Απλά, τον ατσαλώνει ο θείος του. Ένας εργάτης συνδικαλιστής.
Σαρκαστικό βιβλίο με ...σφραγίδα του το αστείρευτο γέλιο(!!!), μα κυρίως την απέραντη αισιοδοξία και την ολοζώντανη ελπίδα που δίνει ο μικρός μας ήρωας!