Ποτέ μέχρι τότε ο Μάικλ Ρότζερς δεν είχε ακούσει να γίνεται λόγος γι` αυτό το μέρος κι ούτε μπορούσε να φανταστεί πως θα πίστευε ποτέ σ` αυτές τις ανόητες λαϊκές προλήψεις. Όμως, όλα έγιναν εντελώς τυχαία, καθώς τριγυρίζοντας στον κεντρικό δρόμο του Κίνγκστον Μπίσοπ, πρόσεξε μια ανακοίνωση σχετικά με κάποιον πλειστηριασμό. Έτσι, γνώρισε τον «τόπο της Τσιγγάνας» που, όπως έλεγαν οι ντόπιοι, ήταν «σημαδεμένος» από μια βαριά κατάρα. Φυσικά, όλα αυτά τον διασκέδαζαν. Και εξακολουθούσε να τα βρίσκει φαιδρά και παιδαριώδη, ακόμα κι όταν συνάντησε την τσιγγάνα. «Τίποτα όμορφο δεν έδωσε ο τόπος της Τσιγγάνας, ούτε θα δώσει», του είπε προφητικά. «Μη γελάς, νεαρέ μου· γρήγορα το γέλιο σου θα γίνει κλάμα». Πόσο δίκιο είχε η γριά τσιγγάνα, ο Μάικλ δε θα το μάθαινε παρά όταν θα ήταν πια πολύ αργά. Και τότε ακόμα δεν θα `ξερε γιατί κοιτάζοντας η γριά τα χέρια του και διαβάζοντας τις βαθιές χαρακιές στις παλάμες του, αρνήθηκε να του πει τι είδε και τον συμβούλεψε μόνο τρομαγμένη να φύγει απ` αυτόν τον τόπο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]