Αρκετές φορές, σκύβοντας επάνω στα φωτεινά κείμενα της Μερόπης Σπυροπούλου αναρωτήθηκα: που και γιατί επί χρόνια κρυβόταν αυτός ο ακριβής, ευγενής, βαθύτατα πνευματικός στοχασμός και δεν αναδυόταν, έστω και στην δημοσιότητα του περιθωρίου- όπου συμβαίνει να καταφεύγουν τα πλέον ουσιώδη κείμενα που αναζητούν το φως τις τελευταίες δεκαετίες στον τόπο μας; [. . .] Εκείνη, κάπου κρυμμένη, μέσα σε πανεπιστημιακές αίθουσες, παρατηρούσε και στοχαζόταν, και τον έξω και τον μέσα της κόσμο, παραμένοντας σιωπηλή. Ίσως καρτερούσε να εκφράσει η συνείδησή της την διάγνωση της ωριμότητάς της. [. . .]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]