Την άνοιξη του 2010 θα συμπληρωθούν 30 χρόνια από τότε που εκδόθηκε η συλλογή `100 ασκήσεις ποινικού δικαίου`, έργο των Ι. Μανωλεδάκη, Λ. Μαργαρίτη, Ν. Παρασκευόπουλου και Γ. Πουλή. Η συλλογή μακροημέρευσε, εμφανίστηκε σε δεύτερη εμπλουτισμένη έκδοση (πάντοτε του εκδοτικού οίκου Σάκκουλα-Θεσσαλονίκη) και βοήθησε πολλούς φοιτητές στη μελέτη τους. Οι συγγραφείς σημείωναν στον Πρόλογο της πρώτης έκδοσης: `Πιστεύουμε πως ο καλύτερος τρόπος για να κατανοηθούν και να επιλυθούν αυτά τα προβλήματα είναι μέσα από τις πρακτικές ασκήσεις, γιατί η νομική είναι εφαρμοσμένη επιστήμη της κοινωνικής ζωής κι όχι θεωρητικολογία χωρίς πρακτικό αντίκρισμα`. Όλοι προσυπογράφουν και σήμερα τη θέση αυτή.
Πολλά πράγματα πάντως έκτοτε άλλαξαν. Θετική εξέλιξη αποτέλεσε αναμφίβολα η ανάπτυξη της νομολογίας, αλλά και η συγγραφή νέων θεωρητικών συγγραμμάτων. Ο επιστημονικός διάλογος διευρύνθηκε, στηρίχθηκε σε ένα πλουραλισμό μεθόδων, θέσεων και αξιών και εισέφερε γόνιμα αποτελέσματα.
Στα συγγράμματα ποινικού δικαίου (για το γενικό και το ειδικό μέρος) καταγράφονται διάφορες τάσεις και νομολογιακές απόψεις, διασταυρώνονται γνώμες και ιδέες, και έτσι σήμερα ο εφαρμοστής μπορεί να επιχειρεί αιτιολογημένες ερμηνευτικές επιλογές μεταξύ των υποστηριζόμενων θέσεων. Οι συγγραφείς του παρόντος έχουν εργαστεί μέσα στο ακαδημαϊκό κλίμα της νομικής του ΑΠΘ, ωφελούμενοι πολλαπλά από τους διάλογους με τον δάσκαλο Ι. Μανωλεδάκη και με τους συναδέλφους του Τομέα Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών, αλλά και με την ευρύτερη κοινότητα των Ελλήνων ποινικολόγων. Κατά τεκμήριο, άλλωστε, οι διάλογοι με εκείνους που διαφωνούν βοηθούν περισσότερο την εμβάθυνση, ενώ αν εξαρχής καταγράφεται συμφωνία τερματίζονται γρήγορα. Εν τω μεταξύ εκδόθηκαν βιβλία ασκήσεων ποινικού δικαίου και από άλλους δασκάλους-συγγραφείς (π.χ. από τους καθηγητές Χρ. Μυλωνόπουλο και Γ. Μπέκα). Η άμιλλα και οι συγκρίσεις προάγουν τα πνευματικά έργα. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]