Στο μυθιστόρημα `Ας με λένε Γκάντενμαϊν`, ένας ξένος βγαίνει από ένα μπαρ για να βρεθεί λίγο αργότερα νεκρός στο αυτοκίνητό του. Ο αφηγητής, έχοντας ακούσει τυχαία θραύσματα συζητήσεων, συναρμολογεί την ιστορία αυτού του ανθρώπου, ή μάλλον δύο ιστορίες, δύο εκδοχές, με δυο διαφορετικούς ήρωες: τον Έντερλιν και τον Γκάντενμπαϊν. Όσο για τον Γκάντενμπαϊν είναι ο ίδιος ένας παρατηρητής: παριστάνοντας τον τυφλό παρακολουθεί τους άλλους: τους βλέπει όπως πραγματικά είναι· μιας και τον θεωρούν αόμματο δεν κάνουν καμιά προσπάθεια να φτιασιδωθούν για χάρη του. Ο Γκάντενμπαϊν, όπως όλοι οι ήρωες του «εγωιστή» Φρις, είναι άνδρας: his life as a man· οι σχέσεις του με τις γυναίκες - την ηθοποιό Λίλα και το call-girl Καμίλλα - ξεδιπλώνουν τις σχέσεις των ανδρών με τις γυναίκες· μια επιφάνεια κινούμενης άμμου.
Ο Μαξ Φρις είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες φυσιογνωμίες της γερμανικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα.
`Ίσως επειδή σχεδόν όλα όσα έχω κάνει με αφορούν προσωπικά` απάντησε ο Μαξ Φρις όταν, σε ραδιοφωνική εκπομπή τον Μάρτιο του. 1982, ρωτήθηκε πώς εξηγούσε την επιτυχία του. Την ίδια διαπίστωση έκανε και ο Γερμανός συγγραφέας Χέλμουτ Χάισενμπυτελ σε άρθρο του για το μυθιστόρημα του Φρις `Ας με λένε Γκάντενμπαϊν`, σημειώνοντας στην εφημερίδα Die Welt der Literatur (3/9/1964) ότι πρόκειται για την προσπάθεια του συγγραφέα `να ξεκαθαρίσει κάτι που τον αφορά προσωπικά`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]