Η Τζέιν γεννήθηκε σε νησί. Είναι μιγάδα, ξεριζωμένη από τον τόπο της, τα ευτυχισμένα παιδικά χρόνια και τους γονείς της. Άφησε τ’ αφρισμένα κύματα και τα φύκια, για να ζήσει αποκομμένη με την γιαγιά της στη φυλακή ενός κήπου. Και η Τζέιν ανακαλύπτει τον έρωτα στο πρόσωπο του Λανσελό, ενός αντισυμβατικού φωτογράφου που, λίγο λίγο, θα της αποκαλύψει αυτό που υπάρχει κάτω από την επιφάνεια: το σεξ, την πλεονεξία, το ψέμα, την προδοσία. Με δύο λόγια: το προσωπείο της σύγχρονης εποχής. Το πρόσωπο των πόλεων. Το «Αρκεί να μ’ αγαπάς» είναι μυθιστόρημα μύησης. Μια κοπέλα εύστροφη, αγνή, φλογερή, θα γνωρίσει την απογοήτευση. Είναι επίσης μυθιστόρημα με κώδικα που δανείζεται σκηνές από την λογοτεχνική παράδοση: από τον Κήπο του Μαρτυρίου ως την Σταύρωση, από την σήψη της γης ως την γενναιοδωρία της, από την μαύρη Παρθένο ως την μελλοντική Εύα, απ’ την μεταλλαγμένη γυναίκα ως το χρώμα του δέρματος. Με γλώσσα ευέλικτη που πλέκει τις λέξεις σαν κισσούς, η συγγραφέας συνθέτει μια γεωγραφία του έρωτα που χάνεται, για να ξαναβρεί τον εαυτό της καλύτερο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]