Αυτή τη στιγμή το 10% του πληθυσμού της γης κατέχει το 90% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ τα τελευταία χρόνια η ψαλίδα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς φαίνεται να μεγαλώνει ακόμα περισσότερο. Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση πολλοί καταλαμβάνονται από απογοήτευση ή και οργή. Ποιος είναι όμως εκείνος ο τρόπος σκέψης και δράσης που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους; Είναι ο πλούτος και η φτώχεια μόνο οικονομικά μεγέθη; Ποιο το αντίθετο της δημιουργικότητας - παραγωγικότητας; Μπορεί να ευθύνεται κάποιος για τη φτώχεια κάποιου άλλου σε μια ελεύθερη χώρα; Κι αν ναι, τότε τι είδους «ευθύνη» είναι αυτή; Ο πλούτος - καρδιακός, κοινωνικός, πνευματικός και οικονομικός - δημιουργείται, καλλιεργείται και αναπτύσσεται. Ο τρόπος, όμως, για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο είναι άγνωστος στους περισσότερους. Οι ευκαιρίες άλλωστε δεν λείπουν σ’ αυτούς που τις αναζητούν. Πώς όμως αξιολογείται και πώς αξιοποιείται μια καλή ευκαιρία; (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]