Από τον Χαίλντερλιν στον "Σκαρντανέλλι"
Ποιήματα και πεζά: Επιλογές 1796-1843
Κυκλοφορεί
ISBN: 978-960-17-0180-6
Ύψιλον, Αθήνα, 12/2005
1η έκδ., Γερμανική, Ελληνική, Νέα
€ 12.00 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Χαρτόδετο
24 x 16 εκ, 201 γρ, 84 σελ.
Γερμανική (γλώσσα πρωτοτύπου)
Περιγραφή

Οι μεταφράσεις που παρουσιάζονται εδώ εκπονήθηκαν από δύο συνεχόμενα Εργαστήρια Λογοτεχνικής Μετάφρασης του Διαπανεπιστημιακού Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών `Μετάφραση-Μεταφρασεολογία` του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το πρώτο Εργαστήριο επικεντρώθηκε σε κάποια ποιήματα, γράμματα και πεζά του Friedrich Hoelderlin, που αναφέρονται, αφενός, στην ελληνική αρχαιότητα και, αφετέρου, στην ίδια την ποιητική τέχνη. Στα κείμενα αυτά, που ολοκληρώθηκαν στο διάστημα μεταξύ του 1796 και του 1803, προβάλλει με ιδιαίτερη ευκρίνεια ο ιδιάζων τρόπος με τον οποίο ο ποιητής ερμήνευσε τον αρχαιοελληνικό κόσμο ως δυνατότητα ζωής και καλλιτεχνικής δημιουργίας. Καθώς δε ανάμεσα στα ποιήματα και στα δοκιμιακού τύπου γραπτά υπάρχουν θεματικές αναλογίες, προσφέρεται εδώ μια θαυμάσια ευκαιρία για να παρακολουθήσει κανείς τον τρόπο με τον οποίο ο Hoelderlin προσεγγίζει τις ίδιες ενοράσεις, αφενός ως ποιητής και, αφετέρου, ως στοχαστής. Το δεύτερο Εργαστήριο μετέφρασε έργα από την τελευταία περίοδο της καλλιτεχνικής δημιουργίας του Hoelderlin, συγκεκριμένα κάποια από τα ποιήματα που έγραψε μεταξύ του 1841 και του 1843, δηλαδή στα τρία τελευταία από τα τριάντα έξι χρόνια, τα οποία πέρασε τρελός στο σπίτι του ξυλουργού Zimmer στο Tubingen. Στο σύνολο τους τα έργα αυτά είναι γνωστά ως `Κύκλος Scardanelli`, που αποκαλείται έτσι λόγω του ονόματος με το οποίο ο ποιητής επέμενε να υπογράφει εκείνη την εποχή. Πρόκειται για έμμετρα και ομοιοκατάληκτα ποιήματα, που φέρουν ημερομηνίες εντελώς άσχετες με τις πραγματικές ημερομηνίες συγγραφής τους, τα πιο πολλά από τα οποία ο Hoelderlin είχε συνθέσει επί τόπου κατά παραγγελία των επισκεπτών του. Παλαιότερα, τα ποιήματα αυτά είχαν θεωρηθεί ως κατώτερα από καλλιτεχνική άποψη. Εντούτοις, αν κανείς τα κοιτάξει πιο προσεκτικά, διαπιστώνει ότι εκείνο που δίνει στην πιο επιφανειακή ανάγνωση την εντύπωση της απλοϊκότητας δεν είναι στην ουσία παρά μια συγκλονιστικά βαθιά απλότητα. [. . .]


[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]