Στο μυθιστόρημα Από τη μία εικόνα στην άλλη περιγράφεται εκείνη η γενιά που θέλησε να αλλάξει τη ζωή της - και τη ζωή μας - αλλά έφτιαξε μιαν άλλη εικόνα από το ίδιο είδωλο που πίστεψε πως απορρίπτει. Εξιστορείται η ζωή των ανθρώπων της σημερινής Ελλάδας, που με ψέματα και ενοχές προσπάθησαν να επιβιώσουν μέσα από κοινωνικές αλλαγές που τους ξεπερνούσαν και που τους ήταν ξένες. «Μικροί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα. . .» οι χαρακτήρες του Δ. Νόλλα δίνουν μια εικόνα στην ουσία της διαφορετική από αυτήν που μάθαμε να αναγνωρίζουμε σαν δικιά μας. Συνθέτοντας έτσι μιαν άλλη εικόνα συνόλου, που αντικατοπτρίζει τους περισσότερους από εμάς, όσοι έζησαν τη σύγχρονη Ελλάδα από το 1960 και μετά. Αλλά ο Βίκτωρ και ο Άρης και η Χριστίνα και ο Σωτήρης κουβαλάνε κάτι από τη μαγιά των διαχρονικών χαρακτήρων, καθώς η ουσία των πράξεών τους και ο ψυχισμός τους αποτελούν κύρια συστατικά στοιχεία της συνείδησης των ανθρώπων κάθε εποχής. Των ανθρώπων που ενώ τα πιόνια της Ιστορίας, την ίδια στιγμή μπορεί να είναι και οι συγγραφείς της. Ο Δ. Νόλλας με τη γνωστή του τεχνική δεν αναλύει, ούτε περιγράφει, επιτρέποντας έτσι στον αναγνώστη να προεκτείνει τη σκέψη του και να βαθύνει στην κοινωνική ματιά του συγγραφέα. Να περάσει με άλλα λόγια από τη μία εικόνα στην άλλη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]