Αν ο σκοπός του σοβαρού μελετητή αυτού του πλατωνικού κειμένου είναι η κατανόησή του στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, τότε θα πρέπει να γνωρίζει εξ αρχής ότι προϋπόθεση για την κατανόηση είναι η συνειδητοποίηση των ακολούθων παρατηρήσεων. 1ον Η απόδοση του κειμένου πάντοτε σε κάποιο μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό αντανακλά το πώς αντιλαμβάνεται ο αποδίδων το κείμενο και όχι τη βαθύτερη αποκάλυψη των εννοιών του κειμένου. 2ον Το αναγκαίο της αντίληψης της παιδείας τόσο του συγγράφοντος την εποχή κατά την οποία γράφτηκε το κείμενο αυτό, όσο και των αναγνωστών για τους οποίους προωρίζετο, δεδομένου ότι πάντοτε ετηρείτο η αρχή του `Μέτρον του Λόγου ο ακούων` ή κατ` επέκταση ο αναγιγνώσκων. Στο διάλογο αυτό αποδεικνύεται το αλάνθαστο της στρατηγικής εκπορθήσεως των μυστικών του σύμπαντος που αποτελεί μια ακόμη μεγίστης αξίας ελληνική επινόηση. Η στρατηγική αυτή στηρίζεται στη διαδοχή των φάσεων του ΘΑΥΜΑΖΕΙΝ - ΕΡΕΥΝΑΝ - ΑΠΟΡΕΙΝ, που φθάνουν όλοι και εν συνεχεία στη φάση του ΠΡΟΔΙΔΑΧΘΕΙΝΑΙ και του ΕΚΛΟΓΙΖΕΣΘΑΙ, που έφτασαν μόνο οι Έλληνες φιλόσοφοι. Με λίγα λόγια πρέπει να διευκρινισθεί ότι η φιλολογική προσέγγιση του κειμένου του Τιμαίου είναι απολύτως ανεπαρκής για την πλήρη κατανόησή του. Ένα άλλο σημείο που θα πρέπει να προσεχθεί είναι ότι ο Τίμαιος αποτελεί τη συνέχεια της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, ένα τμήμα της οποίας αναφέρεται στην εισαγωγή του διαλόγου αυτού, και κατ’ επέκταση θα πρέπει να ξεχωρίσουμε, ότι είναι μέρος μιας τρόπον τινά τριλογίας, της οποίας τα υπόλοιπα μέρη είναι ο Κριτίας, του οποίου σώζεται μόνο ένα μικρό μέρος και ο Ερμοκράτης. Για την πληρέστερη κατανόηση του κειμένου θα πρέπει επίσης να θεωρήσουμε απαραίτητη τη μελέτη των πιο πάνω διαλόγων. [. . .]

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]