ΑΝΤΙΓΟΝΗ:
Ισμήνη μου, αδερφή μου αγαπημένη,/
δεν έχει μείνει συμφορά του Οιδίπου/
που ο Δίας σε μας δεν έστειλε τις μαύρες./
Ό,τι κακό να φανταστείς και βρώμα/
ό,τι φαρμάκι και ντροπή και πίκρα/
μες στη καρδιά μας φώλιασε και μένει./
Κι άκουσες τι είναι αυτά που ψιθυρίζουν/
πως κράχτες διαλαλήσανε στην πόλη;/
Ή μη δεν ξέρεις πως σαράκια τρώνε/
το γένος μας; Τα στείλανε οι εχθροί μας.
