Κάθε λόγος για την αγωγή προϋποθέτει μια συγκεκριμένη αντίληψη για τον Θεό, τον άνθρωπο και την κτίση. Συνεπώς και η προσωποκεντρική οντολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας κομίζει τη δική της αντίληψη για την αγωγή του ανθρώπου, τη δική της εκδοχή για τα μέγιστα και πρωτεύοντα του βίου. Έτσι ανθρωποποιός αγωγή είναι η αρμονική σχέση του ανθρώπου με τον Θεό και, κατ’ επέκταση, με τον εαυτό του, το συνάνθρωπό του και τη φύση. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]