ΥΠΟ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΙΝ
Στο παράθυρο κρέμεται/ πλεγμένο με βελόνι/ λευκό κουρτινάκι περασμένων καιρών./ Έμειν` έτσι όπως κάποιο χέρι/ κάποτε το `χε παραμερίσει/ για να μπορούν/ να βλέπουν/ έξω δυο γέρικα μάτια./
Τώρα το τζάμι έχει θαμπώσει από τη σκόνη/ και το κουρελιασμένο κουρτινάκι/ σαλεύει αργά απ` τα ρεύματα/ που νέμονται το έρημο σπίτι.
