Ποιήματα από πέτρα, φως και αιωνιότητα. . . Πολύτιμα κειμήλια από την προφορική παράδοση ενός λαού χωρίς γραφή. Η γλώσσα των Ίνκας είναι από μόνη της ένα μνημείο πνευματικής ευρύτητας, υψηλής αισθητικής και ευαισθησίας. Η ποίησή τους εκφράζει μια στωική και υψηλόφρονα στάση του Ανθρώπου, σε βαθιά επαφή με τη Φύση, απέναντι στο θείο, τον έρωτα, τα δεινά της ζωής. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]