[...] Ο ποιητής, εργάτης του πνεύματος ζει, βιώνει, αισθάνεται και δημιουργεί μέσα από το όνειρο, τον πόνο και τη θλίψη, προσμένοντας το λυτρωμό και την ανάσταση των χαμένων ελπίδων, μια λύτρωση που βιώνει και μεταδίδει ο δημιουργός μέσα από τη χαρά της δημιουργίας, μιας δημιουργίας που καταργώντας και καθιστώντας άκυρα τα σύνορα, αλλά και τα δεσμά της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας της εμπορευματοποίησης, των πολέμων, της οικολογικής καταστροφής και της αλλοτρίωσης έρχεται να μας ταξιδέψει στην Ουτοπία του Μέλλοντος, ένας ταξιδευτής της χίμαιρας και του ονείρου ο ποιητής, ένας Οδυσσέας που αναζητεί Ιθάκη, αλλά και τους συντρόφους, μέσα από ένα ταξίδι χωρίς τελειωμό σε μια θάλασσα τρικυμιασμένη απ` την οργή των θεών, των θεών στο πρόσωπο των οποίων αντανακλάται η αδυναμία, ο φόβος, ο θυμός, ή η θλίψη του κάθε ανθρώπου.
Κι όμως κάπου στο τέλος στη χώρα της Ουτοπίας περιμένει η ελπίδα και το όνειρο.