Στην «Αληθινή ιστορία», ο ήρωας, συγκεντρώνοντας την εμπειρία πολλών ζωών, ανθρώπινων και μη, πολλών εποχών και συνθηκών, περνώντας από το ένα φύλο στο άλλο, από τη μία κοινωνική τάξη στην άλλη, διατυπώνει ένα καυστικό σχόλιο για την ανθρώπινη κατάσταση, τις ανθρώπινες αδυναμίες και τους πόθους, τις εναλλαγές της τύχης. (. . .) Στο Αρσάκης και Ισμήνη, παράλληλα με την ιστορία των δύο ερωτευμένων, παρουσιάζεται έμμεσα και μια μορφή ιδανικής διακυβέρνησης. Η πολιτεία όπου κυβερνούν ο Αρσάκης και η Ισμήνη γίνεται ένα πρότυπο, όπου η ευτυχία των ηγεμόνων φέρνει και τη φροντίδα για την ευτυχία των υπηκόων τους. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]