Στην παρούσα εισήγηση θα αναφερθούμε στην εικόνα του Αισχύλου, όπως αυτή διαμορφώνεται στο Περί ποιητικής του Αριστοτέλη, και θα καταδείξουμε τη διαχρονική επίδραση του τραγικού ποιητή στην αρχαία ελληνική γραμματεία. Αντικείμενο μελέτης αποτελούν μόνο τα παραθέματα, όπου ο Σταγειρίτης φιλόσοφος αναφέρεται άμεσα και έμμεσα στον τραγικό ποιητή, από τα οποία προκύπτουν πληροφορίες, τόσο για τα χαμένα ή/και αποσπασματικά έργα του Αισχύλου και τη θεματολογία τους, όσο και για την ποιητική του τέχνη. Στόχο μας αποτελεί η ενδελεχής μελέτη αυτών των αναφορών, η διασταύρωση των πληροφοριών που προκύπτουν και η εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων.
Πριν ξεκινήσουμε την ανάλυση των άμεσων και έμμεσων αναφορών που εντοπίσαμε, προκαλεί το ενδιαφέρον μας το γεγονός ότι ο Αριστοτέλης σε σύγγραμμα που αφορά αμιγώς στην ποιητική τέχνη και ειδικότερα στα περί τραγωδίας, δεν αναφέρει κανέναν από τους προδρόμους της τραγωδίας, τον Θέσπη (6ο π.Χ.), τον Φρύνιχο (6ο π.Χ.) και τον Πρατίνα (6ο - 5ο π.Χ.). [...]
