Πηγαίνοντας για το Άγιον Όρος πήγαινα με το δέος των παιδικών μου οραμάτων. Η νεανική μου φαντασία είχε πολλές φορές διαβεί καλντερίμια, κόρδες, τέμπλα ιερών ναών, σκάλες καμπαναριών, στασίδια που τρίζανε, κι είχα ασπασθεί γεροντικά χέρια, πολλές μα πολλές φορές στ` άχρωμα νεανικά όνειρά μου. Όμως παρόλα αυτά πρέπει να πω πως δεν είχα αποφασίσει από μικρός να μονάσω. Ήθελα όμως πολύ να ιερωθώ. Γι` αυτό και το παρατσούκλι μου στο Δημοτικό ήταν `πάτερ`. Δεν ήταν λίγες οι λειτουργίες που είχα `ιερουργήσει` μικρός στην αυλή μας ή λίγοι οι επιτάφιοι και τα κηρύγματα πάνω σ` ένα σκαμνί ή οι καταγραφές σε τετράδια ατέλειωτα των επισκέψεών μου σε μονές, ναούς, παρεκκλήσια, εικόνες και πατέρες. Τι αθώα χρόνια! Ωραία. [...]
