Στο βιβλίο αυτό η Ρίτσα Φράγκου-Κικίλια εξετάζει από διάφορες οπτικές την πολυσύνθετη ποιητική προσωπικότητα του Άγγελου Σικελιανού. Η συγγραφέας αποδεικνύει ότι ο μείζων λυρισμός του ποιητή μας ήπιε από ποιητικές πηγές καθαρές και τροφοδοτήθηκε από τη φιλόσοφη σκέψη, αφενός μεν των αρχαίων ελλήνων αφετέρου δε των δυτικών φιλοσόφων, κυρίως εκείνων που, πέραν του συστηματικού τους προβληματισμού, διέθεταν και ένα έντονο όραμα. Προχωρώντας βαθμηδόν, η Ρίτσα Φράγκου-Κικίλια επισημαίνει με ποιους τρόπους ο Άγγελος Σικελιανός αξιοποίησε την προηγούμενη πείρα και πώς η προσωπική του λυρική φωνή, ο διακαής πόθος του για την ανθρώπινη ενότητα και ο διαρκής προβληματισμός του για τα μεγάλα ερωτηματικά των ανθρώπων, σε επίπεδο ατομικό και κυρίως συλλογικό, παραμένουν εναγωνίως στην επικαιρότητα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]