"... Και στα σχέδια η διαδικασία της δουλειάς είναι παρόμοια. Βρίσκομαι σε ένα δικό μου κόσμο. Οι αποφάσεις μερικές φορές έρχονται ως διαισθητική απόκριση σε εκείνο που κάνει το χέρι μου καθώς διατρέχει το πεδίο. Όλη η επιφάνεια είναι ζωντανή: το φόντο είναι τόσο σημαντικό όσο είναι και η φιγούρα. Κάποτε δεν υπάρχει καν μορφή, παρά μόνο η κίνηση ενός χρώματος, ενός συγκεκριμένου μαύρου ή διαφόρων χρωμάτων που ρέουν, μετακινούνται και εφευρίσκουν τον εαυτό τους." [...]
"Ένα φωτεινό σημείο που είχαν όλα τα σπίτια ήταν η κόκκινη λάμψη από το καντήλι κάτω από την εικόνα... που ήταν κατά το συνήθειο τοποθετημένα ψηλά και διαγώνια σε μια γωνιά. Ήταν το τελευταίο πράγμα που έβλεπα κάθε νύχτα."
Stephen Antonakos