Παγωμένη και μουντή, η Αλβανία του Ισμαήλ Κανταρέ μοιάζει όσο ποτέ με τα τοπία του Μάκμπεθ και τις γερμανικές μπαλάντες. Ο αναγνώστης, αιχμάλωτος αυτού του τυραννικού κόσμου, τριγυρνάει ανάμεσα στις παγίδες, τις ραδιουργίες και τα πολλαπλά προσωπεία. Καθημερινές χειρονομίες καταλήγουν σε αρχαίες τραγωδίες, γνωστά χαρακτηριστικά γίνονται γκριμάτσες. Επινόηση μάγου, αλλά και τέχνη ενός συγγραφέα που υφαίνει δίχως νήματα, με τις ζωντανές ίνες απ` τη σάρκα του, για να δημιουργήσει ένα ολοκληρωμένο σύμπαν, απ` το οποίο μπορείς να ξεφύγεις μόνο με το πέταγμα του γλάρου ή το φτερούγισμα του θρύλου που περιφέρεται αδιάκοπα. Έσχατη φυγή, ύστατη ελευθερία που δεν μπορεί να την εμποδίσει ούτε η πιο άγρια δικτατορία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]