ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ
Πώς μια ακηλίδωτη λευκότητα κυκλώνει
τον χώρο αυτόν, τα δέντρα τ` άγρια κι` εμένα -
το πιο ακηλίδωτο λευκόν σαν το σεντόνι
στα μέλη πάνω του Κυρίου τα πληγιασμένα.
Εδώ ο τραχύς σαρώνει άνεμος τη σκόνη,
κι εδώ διανοίγονται τα μάτια μου ολοένα
στην κρύα διαύγεια που μπρος μου ξεδιπλώνει
νεκρές εκτάσεις από δέντρα γυμνωμένα
σαν τις πτυχές ενός ατέλειωτου χιτώνα.
Υπάρχω πλέον άλλο. Ο κύκλος έχει κλείσει.
Και στον σκληρό βαθιά κι απέραντο χειμώνα
που ο ήλιος καίει στο στερέωμα καρφωτός
ορμώντας χύνονται παντού σαν το μελίσσι
οι φλόγες τώρα από τα σίμβλα του φωτός. [...]
