"Κοιτάξτε αυτή τη φρικτή σκιά! Τι είναι; Καρολάιν, κοίτα, κοίτα! Ρεμπέκα, κοίτα! ΤΙ ΕΙΝΑΙ;"
Όλη η θριαμβευτική ηρεμία της κυρίας Μπρίγκαμ είχε χαθεί. Το όμορφο πρόσωπό της ήταν κατάχλωμο από τη φρίκη.
Στεκόταν κι έδειχνε τη σκιά.
"Κοιτάξτε!" είπε δείχνοντάς την με το δάχτυλο. "Κοιτάξτε! Τι είναι;"
Τότε η Ρεμπέκα έριξε ένα τρεμάμενο βλέμμα στον τοίχο και ξέσπασε σε έναν ασυγκράτητο θρήνο:
"Ω, Καρολάιν, είναι εκεί πάλι! Είναι εκεί πάλι!"
"Καρολάιν Γκλιν, γύρνα να κοιτάξεις!" είπε η κυρία Μπρίγκαμ. "Κοίτα! Τι είναι αυτή η τρομερή σκιά;"
Η Καρολάιν σηκώθηκε και γύρισε προς τον τοίχο.
"Πού να ξέρω;" είπε.
"Είναι εκεί κάθε βράδυ από τότε που πέθανε ο Έντουαρντ", φώναξε η Ρεμπέκα.
"Κάθε βράδυ;"