ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΜΟΝΟΓΡΑΦΙΑΣ είναι το έργο του ζωγράφου Belisario Corenzio (Βελισσάριου Κορένσιου), το οποίο παρήχθη κατά κύριο λόγο στη Νάπολη της Ιταλίας από τις τελευταίες δεκαετίες του 16ου έως τα μέσα του 17ου αιώνα. Παράλληλα, εξετάζεται η πρώιμη περίοδος της ζωγραφικής της Αντιμεταρρύθμισης στην ίδια περιοχή καθώς ο ζωγράφος, μονοπωλώντας την εκτέλεση των παραγγελιών για νωπογραφίες, μετέφερε εκεί, και για ένα διάστημα καθιέρωσε, το στυλ που διαμορφώθηκε στη Ρώμη ως επί το πλείστον επί Γρηγορίου ΙΓ` και Σίξτου Ε`. Τη ζωγραφική, δηλαδή, που δημιουργήθηκε στο παπικό κέντρο, μετά από τη Σύνοδο του Τριδέντου, υπό την καθοριστική, για την εικονογραφία και το ύφος, επίδραση των σχετικών διαταγμάτων, κανόνων και πραγματειών, και την οποία αποδέχθηκε η ισπανική Αυλή, στον βαθμό που υιοθετούσε ανάλογη με τη ρωμαϊκή, πολιτική και θρησκευτική συμπεριφορά και στο μέτρο που ρύθμιζε και ήλεγχε την εκτέλεση των καλλιτεχνικών παραγγελιών.
Μια τέτοια δραστηριοποίηση των Ισπανών Βασιλέων αποτελούσε μέρος της ευρύτερης προσπάθειάς τους να εδραιώσουν την εξουσία τους στον ιταλικό Νότο, από τη μια προβάλλοντας ως θεματοφύλακες των αρχών της παπικής Αντιμεταρρύθμισης, από την άλλη προωθώντας συστηματικά την `ισπανοποίηση` της τοπικής κουλτούρας. Το πρώτο τούς εξασφάλιζε το θεοκρατικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κάθε ανταρσία εκλαμβανόταν αυτόχρημα ως καταδικαστέα αίρεση, το δεύτερο την εξουδετέρωση της δύναμης των παλαιότερων αριστοκρατών και, συνεπώς, τον αποτελεσματικότερο έλεγχο του Βασιλείου.
Ο Κορένσιος υπήρξε ο παραγωγικότερος ζωγράφος της Νάπολης και της ευρύτερης περιοχής, όπως μας επιτρέπει να διαπιστώσουμε το σωζόμενο έργο του, το οποίο αποτελείται από μεγάλο αριθμό νωπογραφικών συνόλων, σχεδίων και ελαιογραφιών. Επιπλέον, οι πληροφορίες που αντλούμε από αρχειακές μαρτυρίες και από τις σχετικές πηγές μας φανερώνουν έναν εξίσου μεγάλο αριθμό χαμένων ή αφανών έργων και παράλληλα αποκαλύπτουν ότι ο Βελισσάριος, πέρα από τη ζωγραφική εκτέλεση, συχνά αναλάμβανε την επίβλεψη του συνόλου της διακόσμησης σε εκκλησίες και ανάκτορα. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
