Ο Γρηγόρης απεχθάνεται το σχολείο τόσο πολύ, που στην έκτη δημοτικού έχει μείνει δύο φορές στην ίδια τάξη. Το μόνο μέρος που αγαπάει, το καταφύγιό του, είναι η αποθήκη του παππού του, του Λεόν. Εκεί περνάνε ώρες πολλές μαζί μαστορεύοντας. Ωστόσο, όταν ο παππούς Λεόν μαθαίνει ότι απέβαλαν το Γρηγόρη από το σχολείο, θυμώνει. Αρνείται να παρηγορήσει τον εγγονό του, αρνείται να τον προστατεύσει. Πιστεύει ότι είναι καιρός πια ο Γρηγόρης να μεγαλώσει. . .
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]