Η πρώτη σκέψη που μου πέρασε από το νου, εντελώς αυθόρμητα, ήταν να βάλω ως τίτλο σε τούτο το βιβλίο: «1940: η τυχερή γενιά μας», διακινδυνεύοντας να γίνω δυσάρεστος σε ανθρώπους της ηλικίας μου, και δεν θα ήταν ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά. Λες και τους άκουγα: «Που βρήκε ο χριστιανός την τύχη σ` αυτή τη γενιά που μόνο βάσανα είχε, πολέμους, στερήσεις, κατοχές, θύματα και κινήματα, πίκρες, φτώχεια, αγωνίες, αρρώστιες, ξεριζωμούς, διχασμούς και όλα τα δεινά;» Κι ενώ ετοιμαζόμουν να τους αντικρούσω κάπως έτσι: «Ναι, είχε πίκρες, αλλά την πίκρα τη διαδέχτηκε η δόξα. Ναι, είχε πολέμους, αλλά πέτυχε νίκες. Ναι, μάτωσε, αλλά γέννησε και ήρωες. Ναι, είχε φτώχεια, αλλά ήταν πλούσια σε έρωτα», ξαφνικά μια δεύτερη σκέψη εμφανίστηκε αποφασιστικά και, χωρίς ν` ακυρώσει την πρώτη, μου ψιθύρισε: `1940: η γενιά των γενναίων`. Κι έτσι ήταν. Δεν ήταν; Αυτό κανείς δεν θα μπορεί αλλά και δεν θα θέλει να το αμφισβητήσει, από όποια ιδεολογική, πολιτική ή κοινωνική σκοπιά κι αν βλέπει τα πράγματα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]