Σ` ένα Χαϊκού
τη φλόγα της ψυχής μου
υποδούλωσα!

Ο δράκος είπε:
"Δράκισσα μαγείρεψες;"
Κι ήρθε το δράμα

Θυροκόλλησαν
τον πλειστηριασμό μας·
στην άδεια ψυχή.

Μεταγγίσαμε
στις υδρίες της φθοράς·
τα όνειρά μας.

Τι ήταν και είναι για μένα τα Χαϊκού;

Κομμάτια φωτιάς που ξεπηδούν απ` την καρδιά.
Και καίνε το χαρτί.
Σταθμεύουν στο χαρτί.
Αστραπές φωτός που γίνονται
ράπισμα συνειδήσεων,
αποκαθήλωση ουτοπιών,
γαλήνεμα του πνεύματος,
ανάκρουση,
ξύπνημα ευθυνών.
Μια ολόκληρη πατρίδα μέσα σε ένα Χαϊκού.
Μια ατέλειωτη ζωή.
Ένας ατέρμονος πόλεμος.
Ένα βλέμμα καταλυτικό.
Ένα μυθιστόρημα,
χίλιες νουθεσίες σ` ένα Χαϊκού .
Και το πνεύμα να πηγαινοφέρνεται
από τη μια σελίδα στην άλλη,
απ` τη γη στον ουρανό,
απ` τη γαλήνη στην αγωνία.
Σ` ένα χορό λίγων συλλαβών ατέλειωτων λέξεων

Είναι σα να αφαιρείς τα ρούχα ενός λουλουδιού
και να βλέπεις την ψυχή.
Επικεντρώνεις μόνο στη γύρη.
Στοχεύεις μόνο στο κέντρο.
Σε ξαφνιάζει.
Σε χτυπά στην καρδιά
Και κολλάει στο μυαλό σου.
Και καλλουργείται εκεί
σαν το μαργαριτάρι
μέσα σ` ένα κογχύλι.