Η Ιστορία της ελληνικής φορεσιάς - όπως και η Ιστορία της μουσικής, των χορών, των διαλέκτων και τόσων άλλων εκφράσεων του παραδοσιακού πολιτισμού - θα μπορούσε να είναι πολύ πιο πλούσια από την αντίστοιχη άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Αυτό δεν το λέμε από επιπόλαια εθνική αυταρέσκεια, αλλά μετά από σύγκριση με τις άλλες χώρες, που είχαν ανάλογο πλούτο, απλώς όμως τον έχασαν πριν από την Ελλάδα. Η διακυβέρνηση από ξένους, η απουσία αστικής τάξης, οι μειωμένες επικοινωνίες και η φτώχεια είχαν τουλάχιστον ένα καλό: τα δικά μας χωριά και νησιά κράτησαν την αυτοτέλειά τους μέχρι πρόσφατα.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
