Το βιβλίο που έχετε στα χέρια σας απευθύνεται κυρίως στο φοιτητή της Ιατρικής. Θεωρήσαμε λοιπόν ότι ο τρόπος γραφής και το περιεχόμενο του βιβλίου θα έπρεπε να εναρμονίζονται με τις ανάγκες του αποδέκτη. Ποιες είναι αυτές οι ανάγκες; Πρωταρχική ανάγκη αποτελεί η απόκτηση ορισμένων βασικών γνώσεων Ψυχιατρικής, που θα είναι χρήσιμες στη μελλοντική άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος. (. . .) Μια δεύτερη ανάγκη αποτελεί η υιοθέτηση προσεγγίσεων που διαφοροποιούνται από το κυρίαρχο βιολογικό μοντέλο, δηλαδή η εξοικείωση με την αντίληψη ότι η αρρώστια (και η υγεία) προσδιορίζονται όχι μόνο από βιολογικές αλλά και από ψυχολογικές και ψυχοκοινωνικές συνιστώσες. (. . .) Μια τρίτη ανάγκη είναι αυτή που σχετίζεται με την απόκτηση ορισμένων δεξιοτήτων. Στη Σωματική Ιατρική, δεξιότητες είναι η επίκρουση, η ακρόαση, η χειρουργική δεινότητα. Στην Ψυχιατρική, η κύρια δεξιότητα που πρέπει να κατακτηθεί είναι η δεξιότητα της επικοινωνίας. Έχει σύνθετη σημασία, διαγνωστική και θεραπευτική, και κατακτάται σιγά-σιγά, με συνεχή προσπάθεια, γνώση και υπομονή. Στην κλινική Ψυχιατρική, η κύρια μέθοδος επικοινωνίας είναι η ψυχιατρική συνέντευξη. Μπορεί άραγε ένα βιβλίο Ψυχιατρικής να διδάξει δεξιότητες; Ασφαλώς όχι. Μπορεί όμως να συμβάλει σ` αυτόν το στόχο καλύπτοντας τις θεωρητικές πλευρές τους. Αυτό επιχειρείται από το πρώτο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου («Σχέση γιατρού-αρρώστου», «Ψυχιατρική συνέντευξη», «Ψυχιατρικό ιστορικό»). (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]