Ήταν παραμονή Χριστουγέννων. Ο γερο-Σκρουτζ καθόταν στο αφιλόξενο γραφείο του και δούλευε σκυμμένος πάνω από τα χαρτιά του, όπως συνήθως. Τα κόκκινα ρυτιδιασμένα μάτια και τα σφιγμένα άχρωμα χείλη του φανέρωναν καλά το στρυφνό χαρακτήρα του. «Τι ανοησίες είναι αυτές!» έλεγε σε όποιον τολμούσε να του ευχηθεί καλές γιορτές. «Τα Χριστούγεννα είναι μια περίοδος που πρέπει να ξοδεύεις συνεχώς χρήματα, χωρίς να εισπράττεις τίποτε από κανέναν. Δε θα μου καιγόταν καρφί αν τα Χριστούγεννα δε γιορτάζονταν ποτέ. . .». (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
