[...]Οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται σε αυτήν την έκδοση δεν είναι παρά μια πρώτη ματιά στο εργοστάσιο του Λαδόπουλου, εύγλωτη και χαρακτηριστική που υπόσχεται συνέχεια. Αποτυπώνει την απουσία και αναρωτιέται για τον τρόπο που θα γεμίσει το κενό. Διατυπώνει το κενό εντός του εργοστασιακού κτιρίου και διατρέχοντάς το είναι σαν να μιλάει για τα κενά στον πολιτισμό μιας πόλης που άφησε έναν τέτοιο χώρο άδειο καθώς και για τα κενά στην σχέση μας με την έντυπη επικοινωνία που συνεχώς πληθαίνουν. Δεν το λένε οι φωτογραφίες φωναχτά μα σιωπηλά μιλούν για το όραμα της φωτογράφου. Να δει το κάποτε μεγαλύτερο εργοστάσιο χάρτου της Ευρώπης γεμάτο κόσμο. Ανθρώπους να περιδιαβαίνουν με έντυπα στο χέρι, με μολύβια και επιστολόχαρτα στην τσάντα, με βιβλία στη μια μασχάλη και αφίσες στην άλλη. Να αγοράζουν κουτιά για δώρα και υπέροχα περιτυλίγματα. Να βάλουν χάρτινο χρώμα στη ζωή τους. [...]
Μαρλένα Πολιτοπούλου