Η ψυχανάλυση είναι πολιτική. Πολιτική της απελευθέρωσης από τα δεινά που υποδηλώνουν τον εαυτό μας, τον άλλο, τον κόσμο. Τα πολιτικά καθεστώτα το γνώριζαν αυτό πάντοτε. Η ζωή και το έργο του Σίγκμουντ Φρόυντ (1856-1939) το μαρτυρούν. Πρέπει τότε να κάψουμε τον Φρόυντ και να τελειώνουμε με την ψυχανάλυση; Από την «Ερμηνεία των ονείρων» μέχρι το έργο «Ο άνδρας Μωϋσής και η μονοθεϊστική θρησκεία», η φροϋδική σκέψη συνεχίζει να προκαλεί θύελλα αντιδράσεων. Αυτή η βιογραφία του ανθρώπου Φρόυντ είναι «αναλυτική» με την έννοια ότι η φροϋδική μέθοδος αλλάζει όχι μόνο τον τρόπο γραφής της Ιστορίας γενικά αλλά ακόμα και αυτόν της προσωπικής ιστορίας του ίδιου του Φρόυντ.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]