Ο Φράνσις Μπέικον είναι ίσως ο μοναδικός καλλιτέχνης του 20ού αιώνα που εξέφρασε τόσο ρεαλιστικά την τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Το έργο του δεν αποτυπώνει τη δραματική δύναμη της ανθρώπινης κατάστασης ή ένα τυχαίο γεγονός στην προσωπική ζωή κάποιου ατόμου, αλλά το εσώτερο και απόκρυφο νόημα της ενδόμυχης ύπαρξης. Στο έργο του Μπέικον η προσπάθεια να αποδοθεί το νόημα της ύπαρξης εκφράζεται με βίαιο και τραγικό τρόπο. Η τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης δεν τίθεται ως ζήτημα σε κάθε πολιτισμό, όσο αφορά συγκεκριμένα τον σημερινό Ευρωπαίο. Ο Μπέικον το αντιμετωπίζει με τόσο συμπαγή, διεισδυτικό και ειλικρινή τρόπο, ώστε να μετουσιώνει αυτό το νόημα σε μια ενυπάρχουσα και ανησυχητική πραγματικότητα. Η αντικειμενική πραγματικότητα γίνεται πρόσχημα γι` αυτόν, και μόνο η ζωγραφική μπορεί να τη μετουσιώσει σε επίκαιρη και ζωτική αξία. Μέσα από την πραγματικότητα και την αέναη παρουσία του έργου τέχνης, το δράμα της υποκειμενικής υπαρξιακής εμπειρίας μετατρέπεται σε τραγωδία. Αυτή η ερμηνεία του νοήματος της ανθρώπινης ζωής, που αναμειγνύεται με εκρηκτική ενέργεια και άφατη απόγνωση, είναι πολύ πιο αληθινή από κάθε ρεαλιστική απεικόνιση. Με την απόλυτη υποκειμενικότητά του, ο Μπέικον μπορεί να αγγίξει και τα πιο απόκρυφα αισθήματα ενός θεατή της ζωγραφικής του. [...]