O Goethe `ιχνογραφεί το πνεύμα μιας εποχής, στο οποίο συμμετείχε και ο ίδιος και το οποίο εξέφρασε στον δικό του Φάουστ`. Αυτή η εποχή του Goethe βρίσκεται στο κατώφλι της ρομαντικής τραγωδίας του πεπρωμένου: από εδώ και στο εξής, ο Φάουστ θα γίνει η ενσάρκωση της intellectus spiritualis του Ρομαντισμού που μέσα από την εξακολουθητική πάλη μεταξύ Καλού και Κακού θα προτιμήσει την έπαρση και την ανατρεπτικότητα του Κακού από την ισοπεδωτική μανία του Καλού. Η απεγνωσμένη εσωτερικότητα του ρομαντικού ήρωα προσεταιρίσθηκε τον Φάουστ και τον ανύψωσε σε ηρωική μορφή και ταυτόχρονα σε προσωπείο της Κόλασης. [...]
