Το `φεραν έτσι τα πράγματα και υποχρεώθηκα νωρίς να περιπλανηθώ από χώρα σε χώρα. Πολλά λοιπόν απ` τα διαβάσματά μου αναγκαστικά έλαβαν χώρα σε καφενεία, πάρκα, πλατείες, κι άλλους δημόσιους χώρους, και ας είναι καλά ο χαρακτήρας μου που διασφάλιζε την απαραίτητη συγκέντρωση. Απέκτησα έτσι νωρίς την συνήθεια να καταγράψω τις φράσεις που άρεσαν ή που ήθελα να τις σκεφτώ. Κάποτε ήλθε η στιγμή που διάλεξα ορισμένα από τα παραθέματα των μικρών τετραδίων για να τα εκδώσω. Τα ονόμασα Υπομνημάτια. Προσπάθησα απλώς να τα συνθέσω έτσι που να φαίνεται ξεκάθαρα η συμβολή τους στην πορεία που υποχρεώθηκα ν` ακολουθήσω. Μ` έναν ουσιαστικό τρόπο είχαν γίνει τμήμα της ζωής μου. Ήταν τα ίχνη που μου επέτρεψαν να βρω τον δρόμο, όταν χρειάστηκε να βγάλω την ζωή μου απ` τον λαβύρινθο που μέσα του κινδύνευε να παραμείνει οριστικά.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]