Οι κενές ώρες στο σχολείο. Η καθημερινή διαδρομή με το τραμ. Οι «διαβαθμίσεις» στη ζωή ενός δασκάλου. Η απώλεια, Οι μαθητές του μόχθου. Τα αόρατα επιτελεία που κυβερνούν τις ψυχές των ανθρώπων. Η ιστορία μιας βρύσης. Ένα σπίτι που μοιάζει με άσυλο. Η νυχτερινή συζήτηση στη γέφυρα του πλοίου. Οι αρρώστιες της ψυχής. Η επίκληση των φαντασμάτων. Μια διάλεξη στο «Ιμπέριαλ Κολλέγκι». Η εισβολή το σπίτι ενός βασανισμένου. Μια γυναίκα που παρακολουθεί την ιστορία να διαδραματίζεται ερήμην της. Η εκμετάλλευση. Τα Υπολείμματα επαγγέλματος δε συνιστούν απλώς ιστορίες κρυμμένων παθών, αλλά συναποτελούν μια «συλλογή αριστοτεχνημάτων», όπως επισήμαινε χαρακτηριστικά ο Ναπολέων Λαπαθιώτης στο περιοδικό Νέα Εστία το 1940. Σε αυτή τη συλλογή οι ανακλάσεις των κοινωνικών αντιφάσεων είναι τόσο ευδιάκριτες, που μεταγγίζουν από την αρχή μέχρι το τέλος στον αναγνώστη τον εγγενή προβληματισμό και τη λεπτή ευαισθησία της Έλλης Αλεξίου, της μόνης ίσως Ελληνίδας πεζογράφου που συνέζευξε δημιουργικά την ιδιότητα της συγγραφέως με αυτή της παιδαγωγού.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]