(. . .) Το Ωραίο Καλοκαίρι είναι μια ιστορία για τη νιότη: για το πόσο ευάλωτοι είμαστε όταν είμαστε μικροί, για το πόσο `χαζοί`, όπως επαναλαμβάνουν χαρακτηριστικά οι ήρωες αυτού του βιβλίου· για το πόσο εύκολα κλαίμε και γελάμε και για το πώς δεν ξέρουμε να προφυλάξουμε τον εαυτό μας ή για το πώς απλούστατα δε θέλουμε, αλλά δεν πειράζει: στο Ωραίο καλοκαίρι η ευτυχία εναλλάσσεται με την απόγνωση, η τόλμη με τον εξευτελισμό και η φιλία με την προδοσία - και οι εποχές του χρόνου φαίνονται να κυλάνε μαζί με την κατάσταση της ψυχής.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
