Ποια δύναμη, ποια υπερφυσική πνοή -να προέρχεται από Θεό ή δαίμονα- είναι αυτή που ωθεί ακάθεκτα, αμετάκλητα, τον νεαρό και φτωχό αριστοκράτη Αμορύ να εγκαταλείψει τη χλοερή Βρετάνη όπου γεννήθηκε, αναζητώντας καινούργιους ορίζοντες, άλλους ουρανούς, άλλους ανθρώπους; Μέσα του πάντως υπάρχει βαθιά ριζωμένη η πεποίθηση πως ο δρόμος που διάλεξε είναι ο μοναδικός και ιδανικός για την επίτευξη του σκοπού του, την πραγμάτωση του προορισμού του. Η πορεία του τον οδηγεί σε πλήθος περιπέτειες. Τον φέρνει σε επαφή με την άχνα της ανθρωπότητας. Ανακαλύπτει την ωμότητα, την ασπλαχνία, την υπεροψία των ισχυρών, την αθλιότητα, την κακομοιριά των αδυνάτων. Αλλά και την αλληλεγγύη, το σεβασμό, τη φιλία, την καλοσύνη, τον έρωτα. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]