Ένα απόγευμα, η γιαγιά είπε στη Λίλη μια ιστορία: Πως, πολλά χρόνια πριν, ο ωκεανός ήταν γεμάτος φάλαινες. Φάλαινες μεγάλες σαν τους λόφους και ήρεμες σαν το φεγγάρι. Και πως, αν ήσουν πολύ τυχερός, θα μπορούσες να ακούσεις το τραγούδι τους. Οι φάλαινες μπλεκόντουσαν στα όνειρα της Λίλης. Λαχταρούσε να τις δει και να ακούσει το αινιγματικό τους τραγούδι. Νόμιζε μάλιστα, πως θα ερχόντουσαν κοντά της, αρκεί να ήξεραν πού θα τη βρουν. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]