Το `Ρόδο της Κυζίκου` είναι γέννημα μιας νοσταλγικά χαμένης εποχής, από την οποία ξεκίνησαν πολλά ιστορικά γεγονότα που προσδιόρισαν τις τύχες της νεώτερης Ελλάδας. Η εποχή παρουσιάζεται μέσα από τη μορφή μιας άγνωστης Ελληνίδας, της Ευφροσύνης, που γεννήθηκε την ώρα που υλοποιούνταν το όραμα της Μεγάλης Ιδέας. `Της Ελλάδας των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών`. Η ζωή της μοιάζει με παραμύθι· αρχίζει από τότε που αντίκρισε το φως, συνεχίζεται με την ιστορία των παιδικών της χρόνων στην Αρτάκη της Μικράς Ασίας, τον εκπατρισμό, και τα μετέπειτα δύσκολα χρόνια της επιβίωσης στον καινούργιο τόπο. Χρόνια νοσταλγίας και ρομαντισμού στην αρχή, κι ανείπωτης πίκρας στη συνέχεια, εξ αιτίας των τραγικών εξελίξεων που άφησαν ανεξίτηλα τα σημάδια τους στην ευαίσθητη ψυχή της.
Η πλοκή της μυθοπλασίας εξελίσσεται με φόντο τα ιστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα και συντάραξαν την Ελλάδα, από τη Μικρασιατική Καταστροφή ως τα νεώτερα χρόνια, τον πόλεμο του `40, τη γερμανική κατοχή, τον εμφύλιο, τη χούντα... Τα πρόσωπα, και κυρίως η ηρωίδα, επηρεάζονται άμεσα από τα γεγονότα, γιατί ζουν μέσα σ` αυτά, βιώνοντας συναισθήματα χαράς, λύπης και κυρίως πόνου.
Η ιστορία της Ευφροσύνης δεν έχει ανάγκη από φανταστικούς ήρωες γιατί είναι αληθινή. Όπως αληθινός ήταν κι ο λόγος της.
`... Κανείς δε νοιαζόταν για μας. Κι όταν διαμαρτύρονταν οι γονείς μας και ζητούσαν κάποια στοιχειώδη πράγματα, οι υπεύθυνοι μάς έβριζαν και από πάνω να γυρίσουμε στην Τουρκία. Τούρκους μας ανέβαζαν, Τουρκόσπορους μας κατέβαζαν. Ούτε καν συμμερίζονταν τον πόνο των γονιών που έθαβαν τα παιδιά τους. Πολλά παιδιά πέθαναν τότε. Τα ουρλιαχτά των μανάδων τους ακόμα ηχούν στα αυτιά μου. Ανατριχιαστικές εικόνες. Αυτές μοιρολογούσαν και έκλαιγαν και όλοι οι άλλοι κοιτούσαμε μη μπορώντας να κάνουμε τίποτα. Μόνο κοιτούσαμε και κουρνιάζαμε ο ένας δίπλα στον άλλο. Γινόμασταν ένα κουβάρι σαν μια ασπίδα για να προφυλαχτούμε από το κοντάρι του θανάτου που περνούσε δίπλα μας και λόγχιζε όποιον έβρισκε αδύναμο και απροστάτευτο. Δεν χωρούσε στο μυαλό μας ότι φύγαμε από τα μέρη μας για να γλιτώσουμε και αντί να σωθούμε, πεθαίναμε εδώ, στην αγκαλιά της μητέρας πατρίδας ...`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]