Στο χωριό `Κάτω από το χιόνι` οι Καλικάντζαροι ζουν με τους δικούς τους νόμους και κανόνες. Στολισμένοι με νούφαρα, χορεύουν στον ποταμό της `Μπίλκιμα` χούικ χούικ χούικ... Χούικ, μέχρι που κάποιος επαναστατεί. Κάθε επανάσταση διαπράττει το δικό της έγκλημα: Ονειροβατεί.
Νικητές και ηττημένοι τραβούν το σχοινί μέχρι να σπάσει. Η μοναξιά τους ανήκει...
Η λήθη σπλαχνίστηκε και τους δύο. Τους παρέδωσε στους ποιητές!...
`Επιτέλους, κάτι θα συμβεί...` είπε η νεαρή Καλικαντζαρίνα, χωρίς ακόμη να γνωρίζει ότι θα λάβει τη σημαντικότερη απόφαση της ζωής της...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]