«Ο Ερμόλαος με κοίταξε με συμπόνια. - Μην κάνεις έτσι, Ταμίνο, θα σου εξηγήσουμε... Η φωνή του ήταν τόσο καθησυχαστική... σαν τη φωνή της νοσοκόμας που με παρηγορούσε όταν είχα κάνει εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας. Μόνο που η χοντρή και μπάσα φωνή του Ερμόλαου δεν είχε πάνω μου την ίδια καταπραϋντική επίδραση... »
Είναι γεγονός πως η κατάσταση του Ταμίνο δεν είναι καθόλου αξιοζήλευτη: δεν είναι εύκολη υπόθεση να είσαι δώδεκα χρονών και να βρεθείς στα καλά καθούμενα στο επίκεντρο μιας ιστορίας επιστημονικής κατασκοπείας! Ειδικά, όταν αυτά συμβαίνουν μες στο μήνα Ιούνιο, τη στιγμή που όλοι οι μαθητές περιμένουν πώς και πώς τις καλοκαιρινές διακοπές... Ένας κατάσκοπος μέσα στο σπίτι.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]