Ο ΡΑΜΟΝ-ΜΑΡΙΑ, ΠΡΩΗΝ ΕΚΔΟΤΗΣ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΒΓΑΖΕΙ ΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΖΗΝ παίζοντας τρομπέτα σε ένα θέατρο, εκπληρώνει επιτέλους τον μεγάλο του πόθο των τελευταίων εβδομάδων: να ρίξει στο κρεβάτι την ντίβα του θεάτρου στο οποίο εργάζεται και ο ίδιος. Προτού ωστόσο φτάσει η ευφρόσυνη, για τον ίδιο και τη σύντροφό του, στιγμή της ερωτικής ικανοποίησης, μεσολάβησαν στιγμές που φοβήθηκε ότι δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στο ρόλο του καλού εραστή. Όμως ο ανδρισμός του εντέλει δεν τον πρόδωσε. Μόνο που αυτή η λύση της παρ` ολίγον τραγωδίας θα εξελιχθεί η ίδια σε τραγωδία, καθώς η στύση του, το αντικείμενο του πόθου των ερωμένων του, θα γίνει πια μόνιμη. Και αυτή θα ορίζει πλέον τη λιγοστή ζωή που του απομένει...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]