«Οι σταγόνες της βροχής όχι μόνο δε σταμάτησαν να πέφτουν, αλλά με το πέρασμα της ώρας γινόταν όλο και πιο χοντρές. Το κοριτσάκι άρχισε να τρέμει, απ’ το κρύο και τη βροχή, για τα καλά. Η Ελεάνα δεν είχε σκεφτεί να πάρει μαζί της τ’ αδιάβροχό της βγαίνοντας απ’ το σπίτι. Άλλωστε, δεν είχε σκοπό να λείψει για πολύ, άσε που, όταν βγήκε, δεν έβρεχε καν. Ήθελε, απλά, να πάει να δει αν το γατάκι της γειτονιάς είχε πιει το γάλα που του είχε βάλει στο πιατάκι του.»
Για κακή της τύχη, η Ελεάνα κλείστηκε έξω από το σπίτι της κι η μαμά της θα επέστρεφε αργά το βράδυ από τη δουλειά της. Για καλή της τύχη όμως, εκείνη τη στιγμή, περνούσε από εκεί ένα αγόρι που αγαπούσε την περιπέτεια και που θα γινόταν ο καλύτερός της φίλος... Μια καθημερινή περιπέτεια.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]