Η Ηρώ, ένα ασήμαντο φτωχό κοριτσάκι, θέλησε να εναντιωθεί στη μοίρα της. Καλλιεργώντας μέρα με την ημέρα το πνεύμα και την ψυχή της. Αγνοώντας την περιφρόνηση και την ταπείνωση των δικών της ανθρώπων. Φτιάχνοντας για άμυνα έναν δικό της φανταστικό κόσμο, όπου εκεί μέσα μόνο οι ηθικές αξίες μπορούσαν να χωρέσουν. Ο Αλέξανδρος δεν άργησε να βρει τη μούσα του, σμιλεύοντας το θλιμμένο βλέμμα σε όλα του τα έργα. Η θλίψη στα μάτια της Ηρώς ήταν έντονα ζωγραφισμένη, κανείς όμως δεν μπορούσε να καταλάβει το γιατί. Τι ήταν εκείνο που έκανε την υπέροχη Ηρώ να είναι τόσο θλιμμένη και προβληματισμένη; Οι αξιέπαινες πράξεις της κινούσαν το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων. Ο Αφέντης ελέφαντας που την κουβαλούσε στην πλάτη του, αισθανόταν βασιλιάς από την υπέρτατη αγάπη της. Μπόρεσε και βρήκε τον τρόπο να ξαναχτίσει από την αρχή ότι είχε χάσει από την παιδική της ηλικία. Το γλυκό όνειρο της ψυχής της ήταν ο οδηγός της. Η οικογένειά της τη στήριζε και τη θαύμαζε κάθε μέρα και πιο πολύ. Ο θάνατος της μητέρας της την είχε αλλάξει ριζικά. Η Ηρώ κατάφερε μέσα από τα μεγάλα και σημαντικά έργα της στην ιστορία των ανθρώπων να μείνει, δίνοντας το φωτεινό παράδειγμα της τόλμης και αρετής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]