Πάνε δέκα χρόνια από τότε που μπήκα σ` ένα σπιτάκι, στο Σεν-Ζαν-Πιε-ντε-Πορ, σίγουρος πως έχανα το χρόνο μου. Εκείνη την εποχή η πνευματική μου αναζήτηση συνδέονταν με την ιδέα πως υπήρχαν μυστικά, μυστηριώδεις δρόμοι, άνθρωποι ικανοί να καταλάβουν και να ελέγξουν πράγματα απαγορευμένα στην πλειονότητα των θνητών. Έτσι, το να διανύεις «το δρόμο των κοινών ανθρώπων» φαινόταν ένα σχέδιο χωρίς ενδιαφέρον. Σε αυτή τη φλογερή αφήγηση, ο Πάουλο Κοέλο περιγράφει τις περιπέτειες που έζησε διασχίζοντας το δρόμο του Αγίου Ιακώβου - ένα ταξίδι γεμάτο υπερφυσικά φαινόμενα και διδάγματα που βασίζονται στο στοιχείο της υπαρξιακής κάθαρσης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]